మనుస్మృతికి న్యాయవ్యవస్థ వత్తాసు : సమాధానాలు

మిత్రులారా,

ప్రత్యేకించి మిత్రులు సత్యసాయి గారు,  టి బాలసుబ్రహ్మణ్యం గారు, లలిత గారు, రాజేశ్ గారు,

ఆంధ్రజ్యొతిలో నా మంగళవారం శీర్షిక ‘వర్తమానం’ లో ఏప్రిల్ మొదటివారంలో రాసిన ‘మనుస్మృతికి న్యాయవ్యవస్థ వత్తాసు’ మీద మీరు చేసిన వ్యాఖ్యలకు కృతజ్ఞతలు. జవాబివ్వడానికి చాల ఆలస్యం చేసినందుకు క్షమించండి. పనుల ఒత్తిడి వల్ల కొంత, చర్చించవలసిన విషయాలు చాల లోతయినవి కావడం వల్ల కొంత ఆలస్యం జరిగింది.

ఇప్పటికైనా మీరు లేవనెత్తిన ప్రశ్నలన్నిటికీ ఒక్కొక్కదానికి జవాబు చెప్పడం నా ఉద్దేశ్యం కాదు. మనం తీసుకునే కొన్ని సామాజిక వైఖరులు మన పుట్టుక వల్ల, పెంపకం వల్ల, అనుభవం వల్ల, అధ్యయనం వల్ల, విలువల వల్ల — ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే సోషలైజేషన్ వల్ల — ఏర్పడతాయి. అంత లోతయిన కారణాలవల్ల రూపొందే వైఖరులను ఏదో ఒక వ్యాసంతోనో, ఒక చర్చతోనో మార్చడం కుదరదు. రిజర్వేషన్లను సమర్థించే నా వైఖరి అయినా, వ్యతిరేకించేవారి వైఖరి అయినా అంతే. అందువల్ల మీరు లేవనెత్తిన ప్రశ్నలలో కొన్ని అసంబద్ధమయినవని నేను అనుకుంటున్నప్పటికీ, వాటిమీద చర్చచేయాలని నాకేమీ కోరిక లేదు.

కాని మీ దృష్టికి కొన్ని అంశాలు తేదలచుకున్నాను:

1. ఎవరూ తాము ఏ కులంలో పుట్టాలో నిర్ణయించుకుని పుట్టలేదు. అందువల్ల పుట్టిన కులం గురించి ఎవరినీ శిక్షించగూడదు. నేను కూడ దాన్ని అంగీకరిస్తాను. కాని ఈ రెండు వాక్యాల తర్వాత మూడో వాక్యంగా, అందువల్ల మాతాతల అగ్రవర్ణ అహంకారానికి మమ్మల్ని ఎందుకు శిక్షిస్తారు అనే ప్రశ్న వస్తుంది. ఆ ప్రశ్న అమాయకంగా కనపడుతుందిగాని, ఆ ప్రశ్న కొనసాగుతున్న అసమానతను బలోపేతం చేయడానికే పనికి వస్తుంది. మా తాతల పీడనకు మమ్మల్ని ఎందుకు బలిచేస్తారు అనే వాళ్లెవరయినా ఆ తాతలు “ఆర్జించిన” (“అసమ సమాజంలో ఆర్జనయే దౌర్జన్యం” అన్నాడు కాళోజీ. ప్రాపర్టీ ఈజ్ థెఫ్ట్ అన్నమాట మీరు వినే ఉంటారు!) ఆస్తిని అనుభవించడం మానేస్తున్నారా? తాతలు సంపాదించిన, లేదా నిజమైన శ్రామిక కులాల శ్రమను కొల్లగొట్టి కూడబెట్టిన మెటీరియల్ ఆస్తి, కులం పేరుతో వచ్చే సోషల్ కాపిటల్ కావాలి గాని వారుచేసిన అక్రమాలకు పరిహారం చెల్లించడం మాత్రం వద్దా? మరి ఆ పరిహారం ఎవరు చెల్లించాలి? నిజానికి రెండువేల సంవత్సరాలు అగ్రవర్ణాలు, బ్రాహ్మణులు తమకు తాము అమలు చేసుకున్న వందశాతం రిజర్వేషన్ ను ఇప్పుడు డిరిజర్వ్ చేసి, కొన్ని కులాలకైనా వారి జనాభా నిష్పత్తిని బట్టి అవకాశాలు ఇవ్వాలనే డిమాండ్ సాగుతున్నది. ఇన్నాళ్లూ రిజర్వ్ చేసుకుని ఉన్నవాళ్లు డిరిజర్వ్ కోరికను ఎంత వ్యతిరేకిస్తారో చూడాలంటే, యాభై ఏళ్ల రిజర్వేషన్ కే మాలమహానాడు ఎట్లా స్పందిస్తున్నదో చూస్తే, వందలఏళ్లు రిజర్వ్ చేసుకున్న అగ్రవర్ణాల ఆందోళన అర్థమవుతుంది.

అందువల్ల ఈ సమస్యను వ్యక్తిగతంగా కాదు, సామాజిక చరిత్ర వైపు నుంచి చూసే ప్రయత్నం చేయండి.

ఒక తరంలోనో, యాభై ఏళ్లకో కూడ తీరిపోయే సమస్య కూడ కాదిది. ఆర్థికంగా స్థితిమంతులైన దళితులు, వెనుకబడిన కులాలవారు కూడ ఇవ్వాళ్టికీ పొందుతున్న అవమానాలు, వివక్ష చూస్తే ఒక్క రిజర్వేషన్ మాత్రమే కాదు, సామాజిక విలువలను, సంస్కృతినీ మార్చే ఎన్నో పనులు చేయవలసి ఉంది. రిజర్వేషన్ విధానం అటువంటి బృహత్తర సామాజిక భూకంపంలో ఒకానొక అంశం మాత్రమే. దానివల్లనే అన్నీ మారిపోతాయని ఎవరూ అనడంలేదు. చేయవలసిన సుదీర్ఘ ప్రయాణంలో అది ఒక చిన్న మొదటి అడుగు మాత్రమే. దానికే ఇంత పెద్ద ఎత్తున వ్యతిరేకత వస్తే ఇక ప్రయాణం సాగేదెట్లా?

2. ఇక శ్రమను గౌరవించాలనీ, కులవృత్తిని అవమానించగూడదనీ చాల సుభాషితాలు వచ్చాయి. ఇవి వినడానికి బాగుంటాయి. కాని కొన్ని వృత్తులు — ఉదాహరణకు మరొక మనిషి మలాన్ని ఎత్తుకుపోయే వృత్తి — ఒక కులానికి ఎందుకు ఇవ్వబడింది? జీవితానికి ఎంతమాత్రం ఉపయోగపడని మంత్రాలు చదివే వృత్తికి తినికూచుని ఆస్తులు సంపాదించే అవకాశం ఎందుకు ఇవ్వబడింది? పోనీ ఆ వృత్తులు మార్పిడి పద్ధతి ప్రకారం అందరూ చేయాలని కాక, వంశపారంపర్యంగా చేయాలని, వర్ణ సంకరం జరగగూడదని ఎందుకు శాసనాలు విధించడం జరిగింది? సామాజిక ఉత్పత్తిలో భాగం గాని పనిని వృత్తిగా చూపి ఆ వృత్తిని అనుసరించి గోదానాలూ భూదానాలూ పడుతుంటే, ఆరుగాలం కష్టపడే వాళ్లు తమ కులవృత్తిని ఎందుకు గౌరవించరని ప్రశ్నించడం చాల సులభం. మనం ఎక్కడినుంచి చూస్తున్నామనేది ముఖ్యం.

3. ఉద్యోగాలు సమర్థులకు ఇవ్వాలి అనేపేరుమీద రిజర్వేషన్లను వ్యతిరేకించే మహామేధావులారా, పుట్టుకతోనే కొందరు సమర్థులు, కొందరు అసమర్థులు అయ్యే స్థితి ఎక్కడినుంచి వచ్చింది? ఎందువల్ల వచ్చింది? కింది కులాలవాళ్లు అనగానే అసమర్థులు అని నోరుపారేసుకోవడం ఏ ఆభిజాత్యాన్ని, అహంకారాన్ని చూపుతోంది?

ఆలోచించండి !

Advertisements